Existen variantes en el conxuro de la queimada, el que pongo a continuación es el que usan en un establecimiento de hostelería cercano a donde vivo que tiene la costumbre de realizarla todos los jueves y cuya letra fue elaborada en su momento por Xosé María Pérez Parallé (1909-1987)
.
-“Lume lumiña que verde camiña
a fraga á lareira e faise lumieira.
Lume de quentura; para a nosa fartura,
lume benzoada, que arrodea á queimada.
-Píngota de orvallo en folla de carballo;
auga do fervedeiro para a masa do forneiro;
cerqueira de lume sen trasno nin fume,
nin bruxa chuchona, nin meiga dentona.
-Rolar muiñeiro, chiscar faisqueiro,
Moxena lumiosa, vagalume rosa,
Arco das vellas que aleda ás nenas;
Raioliña do lusco que morre no fusco.
-Viradoira lus, fagámo-la crus:
polo ar da sorte que escorrenta á norte.
Pola auga da vida que sanda a ferida
pola herba moura que busca a tesoura.
Pola pedra do raio que mata ó meigallo.
-Lume, lume, lume, lume lumeada,
para aloumiñar a queima queimada,
Na vira virada deste borbullar
-Polo San Silvestre de pau de alcipreste;
chaga de San Roque, can e palitroque;
polo San Andrés e polo San Iago,
Nun revira vés … , queimada te fago
e queimada és!
